TBV – Tijdschrift voor Bedrijfs- en Verzekeringsgeneeskunde

Over de aanpak van ziekteverzuim en re-integratie zijn de meningen nog altijd verdeeld. Door in de wetgeving explicietere afspraken te maken is samenwerking belangrijker geworden. Naast de bedrijfsarts wordt door werkgevers nu ook gebruikgemaakt van andere ondersteuning. Van belang voor het bereiken van een goed resultaat is het leggen en nemen van verantwoordelijkheid. Onafhankelijk van het beeld van werkgever en werknemer heeft de bedrijfsarts de verantwoordelijkheid voor het vaststellen van beperkingen voor arbeid en begeleiding van herstel. De overigen, belanghebbenden en eventuele ondersteuners, zijn vervolgens verantwoordelijk om vanuit het aangereikte kader de feitelijke re-integratie in te vullen. Juist door een helder onderscheid in verantwoordelijkheden ontstaat een verbinding tussen herstel en re-integratie.

Een cisgender voelt zich thuis bij zijn of haar biologische geboortegeslacht. Een transgender juist niet. Transgenders komen uit de kast. Ze gaan zich genderconform kleden. Ze laten zich horen en zien in talkshows, het cabaret en de film. Zijn transgenders gelukkig? Zijn ze gezond?

De Nederlandse pioniers op het gebied van de gezondheidszorg voor de werkende mens in de periode 1850–1950 omvatten drie generaties: de 19e-eeuwse hygiënisten, waarvan bij bedrijfsartsen Samuel Sr Coronel (1827–1892) de meeste bekendheid geniet, de vroeg 20e-eeuwse sociaal-geneeskundigen met Louis Heijermans (1873–1938) als prominent vertegenwoordiger en de eerste generatie bedrijfsartsen met G.C.E. Burger (1896–1979) als exponent. Deze drie pioniers hebben niet alleen gemeen dat ze geneeskundige zijn, zij zijn allen ook auteurs/redacteurs van handboeken. Wanneer dit laatste als criterium mag gelden voor het belang voor ons vakgebied, dan moet aan deze reeks nog de naam worden toegevoegd van Frederik Willem Westerouen van Meeteren.

In toenemende mate vestigen bedrijfsartsen zich zelfstandig. Naar schatting zou het huidige aantal tussen de 200-250 bedrijfsartsen (d.w.z. tussen de 8-10% van de bedrijfsartsenpopulatie) kunnen betreffen. Positionering in de woelige arbowereld is divers: professioneel waarnemer, consultant, ondernemer en huurling. Vernieuwing is nauwelijks uit de staande organisaties (lees: arbodiensten) te verwachten. Innoverende dienstverlening zou daarom voor de zelfstandig gevestigde bedrijfsarts een unique selling point kunnen zijn.

De geheimhouding van medische gegevens is door wetgeving en regelgeving vanuit de beroepsverenigingen geregeld.