Stimulus

Verkorte weergave Rupture of the Achilles Tendon: Current concepts review [Journal of Bone and Joint Surgery 1999;81A(7):1019-36]

In dit artikel wordt een poging ondernomen om het fysiotherapeutisch handelen na een partiële meniscectomie aan de hand van de gevonden literatuur te onderbouwen. Door in diverse medische zoekmachines verschillende zoektermen in te voeren, zijn negen RCT's gevonden die op dit gebied onderzoek gedaan hebben. Het gaat hierbij om het gebruik van oefentherapie, fysische applicaties en gedragsgeoriënteerde principes. Hoewel niet direct van toepassing op de fysiotherapie zijn ook twee RCT's opgenomen die het gebruik van NSAID's onderzocht hebben. Voor het gebruik van ijs zijn geen directe onderzoeken gevonden. Gezien de kwantiteit en kwaliteit van de diverse RCT's is het niet mogelijk een volledig onderbouwd behandelprotocol te geven voor de behandeling na een meniscectomie. Wel lijkt er een positieve tendens te zijn ten gunste van oefentherapie (onder begeleiding of met een huiswerkprogramma), gedragsgeoriënteerde behandeling, TNS en het voorschrijven van NSAID's. Meer onderzoek van de diverse behandelmogelijkheden kan deze positieve tendens bevestigen of ontkrachten.

Reumatoïde arthritis van de cervicale wervelkolom is een veel voorkomende oorzaak van nekklachten. Een discussie over mogelijke effecten van verschillende behandelmethoden op de weefsels van patiënten met reumatoïde arthritis van de cervicale wervelkolom komt maar zelden voor in de fysiotherapeutische literatuur. Fysiotherapeuten behoren echter de implicaties van dit type inflammatoire arthritis te begrijpen wanneer zij patiënten met reumatoïde arthritis behandelen. De resultaten van het inflammatoire proces en de mechanische krachten op de cervicale wervelkolom kunnen in een eindstadium een atlanto-axiale subluxatie veroorzaken, atlanto-axiale impressiefracturen en een subaxiale subluxatie. Het doel van dit artikel is, een literatuuroverzicht te geven van de volgende aspecten van reumatoïde arthritis van de cervicale wervelkolom. 1. pathologische anatomie; 2. klinische bevindingen; 3. chirurgische behandeling; 4. behandeling met cervicale orthesen en 5. behandeling met fysiotherapie

In de meeste westerse samenlevingsvormen slaapt het overgrote deel van de kinderen niet bij hun ouders in bed maar in afzonderlijke wiegjes of bedjes. Over de hele wereld gezien slaapt waarschijnlijk het merendeel van de kinderen die jonger zijn dan een half jaar bij hun ouders in bed, en dit was waarschijnlijk in het verleden ook het geval in de westerse landen. Interculturele en antropologische onderzoeken hebben de veronderstelling naar voren gebracht dat het slapen bij de ouders (samen slapen) wellicht de kans op wiegedood vermindert, terwijl studies onder westerse samenlevingen de veronderstelling aandragen dat door het samen slapen de kans op wiegedood toeneemt. Verwarrende factoren (zoals alcoholgebruik) bij sommige achtergestelde sociale groeperingen waarbij samen slapen gewoonte is, dragen wellicht bij tot deze vergrote kans, en het is niet duidelijk of samen slapen op zich resulteert in een algemene toename van de kans op wiegedood. De mogelijkheid is wel degelijk aanwezig dat in de nabije toekomst het merendeel van westerse baby’s in wiegjes zullen slapen.

Total ankle replacement revisited [Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy 2000;30(2):56-67] Bij pijnlijke, in een eindstadium verkerende, enkelartritis bestaat de chirurgische behandeling in een enkelartrodese of een totale enkelvervanging. In het afgelopen decennium is de totale enkelvervanging steeds meer een bruikbaar alternatief geworden voor de artrodese. Moderne implantaten gebruiken een versteviging van de syndesmose en het herstellen van de gewrichtsoppervlakken van mediale en laterale gewrichtsdelen of het toepassen van een driedimensionaal implantaat.

Bij patiënten die pijn hebben, zonder tekenen van depressie of organische laesies of van enig pathofysiologisch proces waaraan de pijn kan worden toegeschreven, kan de diagnose worden gesteld dat ze lijden aan ‘onbepaalde pijn’. De aanwijzingen in de literatuur die erop duiden dat sommige van deze gevallen mogelijk veroorzaakt worden door een ‘depressie-equivalent’ worden nader bekeken. Er wordt gesteld dat het moeilijk, zo niet onmogelijk is een diagnose van een depressieve aandoening te formuleren bij patiënten die geen duidelijke symptomen van depressie vertonen. Er zijn echter aanwijzingen in de literatuur dat bij een betrekkelijk hoog percentage patiënten met chronische onbepaalde pijn depressie en depressieve spectrumstoornissen in de familieanamnese voorkomen. Biologische kenmerken van depressie geven eveneens enige indicatie dat er bij een aantal van deze patiënten mogelijk een verband bestaat met zowel depressieve aandoening als met pijn. Er wordt gesteld dat het noodzakelijk is onderzoek te doen naar het bestaan van een subgroep van patiënten met onbepaalde pijn, bij wie het pijnmechanisme toch gerelateerd kan zijn aan het mechanisme van depressieve aandoening, ook al zijn formele symptomen van depressie bij hen niet aangetoond.

Studies met als onderwerp de cervicale tussenwervelschijf hebben aangetoond dat deze in morfologisch opzicht afwijkt van de lumbale tussenwervelschijf. Toch bracht een overzicht van de klinische literatuur aan het licht dat toch klinische theorieën vaak zijn gebaseerd op de veronderstelling dat de cervicale en lumbale tussenwervelschijven een vergelijkbare structuur hebben. Het doel van dit artikel is een overzicht te geven van de literatuur met betrekking tot de morfologie van de cervicale tussenwervelschijf in relatie tot de klinische theorie van McKenzie die stelt dat de nucleus pulposus van de volwassen cervicale tussenwervelschijf kan worden teruggebracht op zijn plaats. Bespreking van de gepresenteerde biologische mechanismen die ten grondslag liggen aan de onderzoeks- en behandeltechnieken is noodzakelijk, wil men de grondslag van deze technieken beter begrijpen.

Enterocolitis necroticans is de meest voorkomende levensbedreigende maag-darm aandoening bij te vroeg geboren baby's. Terwijl veel van deze baby's reageren op medicamenteuze behandeling, is bij 40 tot 50 procent van de gevallen oriënterende laparotomie noodzakelijk.