Procesgerichte diagnostiek.
Tóm tắt
In dit artikel wordt een aantal concepten en handvatten gegeven voor een proces- en persoonsgerichte diagnostiek. De in de cliëntgerichte psychotherapie centraal staande procesgedachte wordt zowel op de persoonlijkheid van de cliënt en op de aanwezige psychopathologie als op de therapeutische werkzaamheden toegepast. Diagnostiek dient niet slechts de persoon, diens problematiek en context te beschrijven, maar ook richtlijnen te verschaffen voor een te bewandelen therapeutische route. Aan de hand van een voorbeeld wordt toegelicht hoe per cliënt een uit de diagnostiek voortvloeiend therapieontwerp kan worden gedistilleerd, bestaande uit het benodigde therapeutische klimaat, de inschatting van mogelijkheden en marges, de kerntaken van de psychotherapie en een keuze uit het interventierepertoire, gelet op de fasen in het psychotherapeutische proces. Evaluaties, met name ook die met de cliënt samen, dragen zorg voor controle en bijsturing van het therapieontwerp. De aangegeven verbindingslijnen tussen diagnostiek en behandelingspraktijk zijn relevant voor een integratief gedachte psychotherapie.
Tài liệu tham khảo
Abraham, R.E.(1999). Persoonlijkheidsdiagnostiek voor integratieve psychotherapie: het ontwikkelingsprofiel. In W. Trijsburg, S. Colijn, E. Collumbien en G.Lietaer (red.), Handboek Integratieve Psychotherapie (IV 3.1. 1-28). Maarssen: Elsevier/De Tijdstroom.
Audenhove, C. van, & Vertommen, H. (1999). Integratie begint bij de intake: een strategie. In W. Trijsburg, S. Colijn, E. Collumbien en G.Lietaer (red.), Handboek Integratieve Psychotherapie (IV 3.2-1-28). Maarssen: Elsevier/De Tijdstroom.
Barrett-Lennard, G.T. (1990). The therapy pathway reformulated. In G. Lietaer, J. Rombauts & R. Van Balen (red.), Client-centered therapy in the nineties (pp. 123-153). Leuven: Universitaire Pers Leuven.
Bloemsma, F., & Hoofdakker, R.H. van den (1990), Over de (on)opleidbaarheid van psychotherapeuten. Een beschouwing vanuit een Rogeriaans kader, Tijdschrift voor Psychotherapie, 16, 241-247.
Bloemsma, F. (1999), Evalueren als therapeutische interventie, Tijdschrift voor Psychotherapie, 25, 162-177.
Derksen, J.J.L. (1993). Handboek Persoonlijkheidsstoornissen. Utrecht: De Tijdstroom.
Frank, J. (1973). Persuasion and Healing: a comparative study of the various schools of modern psychotherapy. New York: John Hopkins Press.
Gabbard, G.O. (2000), A neurobiologically informed perspective on psychotherapy, British Journal of Psychiatry, 177, 117-122.
Gendlin, E. (1974). Client-centered and experiential psychotherapy. In D. Wexler en L.N. Rice (eds.), Innovations in client-centered therapy (pp. 211-246). New York: Wiley.
Gendlin, E. (1996). Focusing oriented psychotherapy: a manual of the experiential method. New York: The Guilford Press.
Greenberg, L.S., Watson, J.C., & Lietaer, G. (eds.) (1998). Handbook of Experiential Psychotherapy, New York/London: The Guilford Press.
Hundersmarck, A. (1995). ‘Lastige’ cliënten. Ongeschikt voor cliëntgerichte therapie? In G. Lietaer en M. van Kalmthout (red.), Praktijkboek Gesprekstherapie. Psychopathologie en experientiele procesbevordering (pp. 188- 198). Utrecht: De Tijdstroom.
Haas. O. de, & Swildens, H. (1991), Uitgangspunten. In H. Swildens, O. de Haas, G. Lietaer en R. van Balen (red.), Leerboek Gesprekstherapie (pp. 17-25). Utrecht: De Tijdstroom.
Hamelinck, L., & Van Audenhove, C. (1991). Intake en indicatiestelling. In H. Swildens, O. de Haas, G. Lietaer en R. van Balen (red.), Leerboek Gesprekstherapie (pp. 269-303). Utrecht: De Tijdstroom.
Kalmthout, M. van (1991). Overeenkomsten en verschillen met andere psychotherapeutische benaderingen. In H. Swildens, O. de Haas, G. Lietaer en R. van Balen (red.), Leerboek Gesprekstherapie (pp. 479-504). Utrecht: De Tijdstroom.
Kernberg, O. (1984). Severe Personality Disorders: psychotherapeutic strategies. New Haven/London: Yale University Press.
Kessel. W. van, & Linden, P. van der (1991). De hier-en-nu relatie in cliëntgerichte therapie; het interactionele gezichtspunt. In H. Swildens, O. de Haas, G. Lietaer en R. van Balen (red.), Leerboek Gesprekstherapie (pp. 223-249). Utrecht: De Tijdstroom.
Kessel, W. van, & Lietaer, G. (1998). Interactional processes. In L.S. Greenberg, J.C. Watson en G. Lietaer, Handbook of experiential Psychotherapy(pp.155-177). New York/London: The Guilford Press.
Leijssen, M. (1995). Gids voor Gesprekstherapie. Utrecht: De Tijdstroom.
Maandblad Geestelijke Volksgezondheid (1998), 11, themanummer DSM-IV.
Rogers, C.R. (1957), The necessary and sufficient conditions of therapeutic personality change, Journal of Consulting Psychology, 21, 95-103.
Rogers, C.R. (1959). A theory of therapy, personality and interpersonal relationship, as developed in the client-centered framework. In S. Koch (ed.), Psychology, a Study of Science, Vol. III (pp 184-256). New York: McGraw Hill.
Swildens, J.C.G. (1991). De psychopathologie in haar betekenis voor de cliëntgerichte gesprekstherapie. In H. Swildens, O. de Haas, G. Lietaer en R. van Balen (red.), Leerboek Gesprekstherapie (pp. 305-331). Utrecht: De Tijdstroom.
Swildens, J.C.G. (1997). Procesgerichte Gesprekstherapie. Utrecht: De Tijdstroom.
Takens, R.J. (1995). Een wijze van (be)werken. In: G. Lietaer & M. van Kalmthout (red.), Praktijkboek Gesprekstherapie(pp. 92-105). Utrecht: De Tijdstroom.
Vanaerschot, G., & Balen, R van (1991). Empathie. In H. Swildens, O. de Haas, G. Lietaer en R. van Balen (red.), Leerboek Gesprekstherapie (pp. 93-137). Utrecht: De Tijdstroom.
Vertommen, H. (1985). Therapiegerichte diagnostiek: een caleidoscoop? In I. Ponjart en H. Vertommen (red.), Therapiegerichte Diagnostiek(pp 9-18). Leuven: Acco.
Yalom, I. (1980). Existential Psychotherapy. New York: Basic Books.