Meer theorie, maar minder inspiratie

Directieve therapie bij kinderen en adolescenten is de opvolger van de in 1984 verschenen eerste druk (Hoogduin, & De Haan, 1984 ). In zijn voorwoord op de eerste druk, merkt Richard van Dijck op: ‘De uitgangspunten van dit boek zijn praktisch, niet theoretisch. Voor wie gelooft dat therapeutische interventies alleen te verantwoorden zijn als ze voortvloeien uit, of op zijn minst passen in de veronderstellingen van een bepaalde theoretische school, zal aan deze bundel alleen twijfel en ergernissen overhouden. Wie van mening is dat – hoe interessant en verhelderend theorieën ook zijn – behandelingsresultaten altijd met behulp van technieken tot stand komen, kan in deze bundel inspiratie opdoen’ (p. 8).