Nội dung được dịch bởi AI, chỉ mang tính chất tham khảo
Về Tình Trạng Hiện Tại của Lý Thuyết Xác Định Hình Dạng Bề Mặt Vật Lý của Trái Đất
Tóm tắt
Lý thuyết xác định hình dạng bề mặt vật lý của Trái Đất do Молоденский phát triển vào năm 1945 và 1948 dựa trên các phép đo địa lý thực hiện trên đó. Do đó, không thể đồng ý với quan điểm của Хирвонен, người gọi lý thuyết mới này là lý thuyết của Джефрис, vì Джефрис thậm chí chưa đưa ra các vấn đề làm rõ lý thuyết của Стокса. Khi áp dụng lý thuyết của Стокса để xác định các yếu tố của trường hấp dẫn bên ngoài thực tế của Trái Đất, các kết quả có thể gặp sai sót không thể chấp nhận về mặt yêu cầu chính xác hiện đại. Do đó, không thể chấp nhận các đề xuất của Граф-Хантер. Nhiều công trình của Арнольд gặp phải sự không nhất quán: ông cố gắng xác định trường hấp dẫn bên ngoài nhưng vẫn coi địa hình Листинга là bề mặt chính để so sánh tất cả các phép đo địa lý. So với các công trình của Молоденский, các công trình của Арнольд không chứa kết quả mới. Trong việc lập phương trình tích phân liên quan đến độ cao của quasi-geoids, Леваллуа đã bỏ qua sự không chính xác trong việc tính toán độ nghiêng của đường thẳng về góc của bề mặt đất. Ông đã bỏ qua các thành phần chính, làm rõ lý thuyết của Стокса. Đề xuất của Бьерхаммар không thể dẫn đến kết quả chính xác hơn so với những gì mà lý thuyết của Стокса cung cấp, vì nó không tính đến địa hình của khu vực xung quanh điểm khảo sát. Các công trình của Ледерштегера cũng đã được xem xét một cách phê phán.
Từ khóa
Tài liệu tham khảo
В. Ф. Еремеев: Применение способа моделей к исследованию формул, определяющих фитуру Земли. Труды ЦНИИГ АнК, 1950, № 75.
Н. И. Идельсон. Теория потенциала с приложениями к теории фигуры Земли и геофизике. ОНТИ. Л.-М., 1936.
В. А. Кузиванов. Об аналитическом продолжении потенциала во внутреннюю область. Изв. АН СССР, сер. геофиз., 1956, № 12.
Н. К. Мигаль: Теория совместного определения фигуры и размеров Землн. Научные заниски Львовского политехнического инст., 1949, вып. 15, сер. геодезическая, № 1.
А. А. Михайлов: Курс гравиметрии и теории фигуры земли. Редбюро ГУГК при СНК СССР, М., 1939.
М. С. Молоденский: Основные вопросы геодезической гравиметрии. Труды ЦНИИГ АиК, 1945, № 42.
М. С. Молоденский: Внешнее гравитационное поле и фигура физической поверхности Земли. Изв. АН СССР, сер. географ. и геофиз., 1948, 12, № 3.
М. С. Молоденский: Приближенный снособ рещения уравнения, определяющего фигуру квазигеоида. Труды ЦНИИГ АиК, 1949, № 68.
М. С. Молоденский: Новые методы изучения фитуры Земли. Геодезия и картография, 1957, № II; Bull. géod., 1958, № 50.
М. С. Молоденский: Примечание к реферату статьи С. В. Громова. РЖАстр, 1958, 6159.
М. С. Молоденский: Проблемы из адачи геодезической гравиметрии. (ОтзыБ на книту А. К. Маловичко.) Геодезия и картография, 1959, № 6.
М. С. Молоденский: Реферат статьи Ледерштегера и примечание к нему. Реферат. журнал, «Астрономия и геодезия, 1959, № 11, 9618.
М. С. Молоденский, В. Ф. Еремеев, М. И. Юркина: Методы изучения внешнего гравитационного поля и фигуры Земли. Труды ЦНИИГ АиК, 1960, № 131.
М. И. Тирон: Исследование точности формулы Венинга-Мейнеса для определения уклонений отвесных линий. Геодезия и картография, 1958, № 11.
М. И. Тирон: Исследование точности формул Стокса и Венинг-Мейнеса. Военноинжен. Краснознаменная Акад. им. В. В. Куйбышева. Диссертация, 1958.
М. И. юркина: Методы исследования фигуры Земли в горном районе. Труды ЦнИИГ АиК, 1954, № 103.
М. И. юркина, В. Ф. Еремеев, Н. П. Макаров: Об одном итоге XI Генеральной ассамблеи МГГС в Торонто. Геодезия и картография, 1959, № 4.
K. Arnold: Beiträge zur gravimetrischen Geodäsie. Veröff. d. Geod. Inst. Potsdam, 1956, No 11.
K. Arnold: Eine durch Oberfläche bestimmte Reihenentwicklung für die Tangente der Lotlinie. Gerl. Beitr. z. Geoph., 1957, 66, No. 2
K. Arnold: Die Co-Geoide der Freiluftreduktion. Gerl. Beitr. z. Geoph., 1957, 66, No 3, 181–198.
K. Arnold: Betrachtungen zur Bestimmung der gravimetrischen Lotabweichungen aus Freiluftanomalien der Schwere. Gerl. Beitr. z. Geoph. 1958, 67, No 2, 97–134.
K. Arnold: Zur Theorie der gravimetrischen Verbesserung astronomischer Nivellements. Gerl. Beitr. z. Geoph., 1958, 67, No 3.
K. Arnold: Zur Bestimmung der Geoidundulationen aus Freiluftanomalien. Veröff. Geod. Isnt. Potsdam, 1959, No 12.
K. Arnold: Die Randbedingungen von Cauchy und die Hauptaufgabe der physikalischen Geodäsie mit besonderer Berücksichtigung der Eindeutigkeit der Lösung. Gerl. Beitr. z. Geophys., 1959, 68, No 1, 1–14.
K. Arnold: Schwerewerte in großen Höhen über der Erdoberfläche. Veröff. Geod. Inst. Potsdam, 1959, No 12, 51–69.
K. Arnold: Strenge Theorie der absoluten Lotabweichungen als Funktionen der Freiluftanomalien der Schwere. Veröff. Geod. Inst. Potsdam, 1959, No 13.
K. Arnold: Betrachtungen zur Bestimmung des Einflusses der Lotkrümmung auf astronomische Positionsbestimmungen. Acta techn. Acad. sci. hungaricae, Ser. geod. et geoph., 1959, 23, No 1–3.
J. C. Bhattacharji: An Earth model and the reduction of gravity observations for use in Stokes's integral. Geophys. Journ. Royal astr. Soc., 1959, 2, No 2.
A. Bjerhammar: A general method for an explicit determination of the shape of the Earth from gravimetric data. Kungl. tekniska högskolans handlingar,I 959, No 149.
A. Bjerhammar: Bestämnin av jordens form. Tekn. tidskr., 1959, 89, No 35, 903–907.
G. Bomford: The figure of the Earth. Its departure from an exact spheroid. The Geophys. journ, 1960, 3, No 1.
L. Bragard: Recherches sur le Géoide. Extrait des Mém. de la Soc. Royale des Sci. de Liège, 5ème Sér., T. I, Fasc. 1, pp. 1–204, 1958.
L. Bragard: Méthodes de détermination du géoide. Bull. géod., 1958, No 50.
S. Coron: Réunion de la commission gravimétrique internationale. Bull. géod., 1957, No 44.
J. de Graaff-Hunter: Legitimate deductions from geodetic observations. Festschrift C. F. Baeschlin, Orell Füssli Vlg, Zürich, 1957, 57–63.
J. de Graaff-Hunter: Tactics of progressive geodesy. Bull. géod., 1958, No 47/48.
J. de Graaff-Hunter: Report of study group No 8. Bull. géod., 1958, No 50.
F. R. Helmert: Die mathematischen und physikalischen Theorien der höheren Geodäsie. II. Teil. Die physikalischen Theorien. Leipzig 1884.
R. A. Hirvonen: Geodesian reformaatio. Maanmittaus, 1957, 32, No 3–4, 55–67.
R. A. Hirvonen: The size and shape of the Earth. Advances in Geophys., v. 5, Acad. Press Inc., 1958, 93–115.
W. K. Hristow: Diskussion der Arnoldschen Arbeit [27].
H. Jeffreys: An application of the free-air reduction of gravity. Gerl. Beitr. z. Geoph., 1931, 31, No 4, 378–386.
H. Jeffreys: On the figure of the Earth. Gerl. Beitr. z. Geoph., 1932, 36, No 2–3, 206–211.
K. Ledersteger: Eine Modifikation der Freiluftreduktion. Festschrift C. F. Baeschlin, Orell Füssli Verlag, Zürich 1957.
K. Ledersteger: Das moderne Problem der Erdfigur. Österr. Z. Vermessungswesen, 1958, 46, No 1, 2.
K. Ledersteger: Normalsphäroid und Niveauellipsoid. Schweiz. Z. Vermessung, 1958, 56, No 2, 3.
L. Ledersteger: Internationale Bezugsflächen und einheitliche Weltprojektion Z. Vermessungswesen, 1958, 83, No 8.
K. Ledersteger: Die Bestimmung der Lotkrümmung auf dem TP Rosalienkapelle. Schweiz. Z. Vermessung, 1958, 56, No 10–12.
K. Ledersteger: Gedanken zu einer hypothesenfreien Ableitung des mittleren Erdellipsoides und der Undulationen des Geoides. Bull. géod., 1958, No 50.
K. Ledersteger: Die gravimetrische Methode zur Bestimmung der Erdfigur. Sitzungsber. Bayer. Akad. Wiss. Math.-naturwiss. Kl., 1958, München, 1958, 117–136.
K. Ledersteger: Die möglichen Gleichgewichtsfiguren der rotierenden Erdmasse. Z. Vermessungswesen, 1959 84, No 3.
K. Ledersteger: Zur Frage des Freiluftgeoides und der wahren Freiluftreduktion. österr. Z. Vermessungswesen, 1959, 47, No 2.
J. J. Levallois: Sur la détermination du géoide par des mesures gravimétriques sur la surface topographique. Comptes rendus des séances de l'Acad. sci., 1957, 244, 20.
J. J. Levallois: Sur la formule de Stokes et celles qui en dérivent. Festschrift C. F. Baeschlin, Orell Füssli Verlag, Zürich, 1957, 165–183.
J. J. Levallois: Sur une équation intégrale très générale de la gravimétrie. Bull. géod., 1958, No 50.
N. Malkin: Über die Bestimmung der Figur der Erde. Gerl. Beitr. z. Geoph., 1935, 45, No 1–2, 133–147.
M. S. Molodenski: Grundbegriffe der geodätischen Gravimetrie. VEB Vlg Technik, Berlin 1958.
P. Pizzetti: Höhere Geodäsie. Enzyclop. mathem. Wiss., Bd. 6.
P. Pizzetti: Principii della teoria meccanica della figura dei pianeti. Pisa 1913. (Russische Übersetzung von A. A. Michailov. 1933.)
F. A. Vening Meinesz: Ingenieur. 1959, 71, No 40, 67–68.